"Nee, dat kan niet! Het kan niet meer hetzelfde worden!" schreeuwt Lisa haar moeder toe. Ze gooit de deur van haar kamer dicht en gaat huilend op haar bed zitten. Hoe kan haar moeder dat nou doen? Het is nog maar een jaar geleden dat haar vader is overleden en ze heeft nu alweer plannen om te gaan samenwonen met haar nieuwe vriend!
Lisa kan het niet geloven, alles gaat haar veel te snel. Anita, Lisa's moeder, zegt tegen haar dochter dat alles weer hetzelfde wordt. Lisa is woest! Hoe kan haar moeder dat nou zeggen?! Haar vader is dood en alles wordt weer hetzelfde?
Lisa loopt de trap af, ze heeft even rust nodig. Ze pakt haar fiets uit de schuur en fietst naar het park, eindelijk rust! Ze zet haar fiets op slot, tegen een boom en loopt het park in. Even later hoort ze iemand haar naam roepen; het is Sara, haar beste vriendin. Als ze Sara ziet, begint Lisa te huilen. "Hé, wat is er?" vraagt Sara. "M'n moeder, ze wil gaan samenwonen met Gert, die nieuwe vriend van d'r." snikt Lisa. "Maar het gaat me allemaal veel te snel." Sara slaat een arm om Lisa heen en probeert haar gerust te stellen, "Zeg gewoon tegen je moeder dat je er nog niet klaar voor bent, dar begrijpt ze heus wel!" zegt ze. "Ze leek nogal zeker," zegt Lisa, "ze zei tegen me dat alles weer hetzelfde zou worden, maar hoe kan dat nou?!" weer begint Lisa te huilen. "Dat kan niet, niemand zal ooit jouw vaders plek in kunnen nemen, ook Gert niet. Hoe graag je moeder dat ook wil..." Sara slaat een arm om haar vriendin heen en ze gaan samen op een bankje zitten.
"Ik mis m'n vader zo, Sara, ik mis hem zo!" snikt Lisa. "Dat weet ik, Lies, dat weet ik." Sara kijkt haar vriendin recht aan, "Huil maar, lieverd, huil maar."
Na een tijdje kijkt Lisa Sara aan en zegt: "Ik ga het haar vertellen, ik ga haar zeggen dat ik er nog niet klaar voor ben." Ze geeft Sara een zoen, pakt haar fiets en fietst weg.
Als Lisa thuis komt, ziet ze de auto van Gert staan, dat wordt dus eerst nog even gezellig doen, denkt ze. Ze zet haar fiets in de schuur en gaat naar binnen. Als ze de kamer in komt ziet ze dat Gert niet alleen is, hij heeft een meisje meegenomen dat, schat Lisa, net 4 is. Lisa blijft verbaasd staan. Ze wil zich omdraaien en naar haar kamer gaan, maar haar moeder heeft haar al gezien en wenkt dat ze even moet komen.
“Dit is nou Chantal, de dochter van Gert, waar ik je over verteld heb.” Zegt Anita. “Daar heb je me helemaal niks over verteld.” antwoord Lisa kortaf. Chantal staat op en loopt naar Lisa toe. “Jij bent dus Lisa?” vraagt ze. “Ja.” antwoord Lisa en ze gaat op de bank zitten. “Jij bent lief!” zegt Chantal. Nu Lisa ziet dat Chantal haar aardig vind, begint ze te lachen. “Kom maar op m’n schoot zitten.” zegt ze tegen Chantal en ze tilt haar op schoot.
Zo zitten ze de hele middag te kletsen en te lachen, totdat het tegen het eind van de middag loopt. “Kom Chantal, we moeten naar huis toe.” Zegt Gert. “Maar ik wil bij Lisa blijven, pappie!!” zegt Chantal, en ze blijft demonstratief zitten. Gert kijkt Lisa aan en ziet dat ze liever even rust heeft. “Nu niet, Chantal. Lisa wil even alleen zijn met haar mama.” zegt Gert en hij tilt Chantal op. “Lisa belt wel als je weer op visite mag komen, hè Lisa?” Gert kijkt eerst naar Chantal en daarna naar Lisa. Lisa knikt. “Geef me nog maar een dikke knuffel, Chantal!” zegt Lisa en ze gaat op haar knieën zitten. Chantal rent naar haar toe en geeft haar een knuffel en een kus.
Nadat Anita en Lisa Gert en Chantal hebben uitgezwaaid gaan ze op de bank zitten en Lisa begint te huilen. “Ik kan het niet, mam!” snikt ze. “Ik kan nog niet verhuizen, met Gert in een huis wonen, ik ben er nog niet klaar voor.” en Lisa begint nog harder te huilen. “Ssst, stil maar, lieverd.” zegt Anita en ze probeert Lisa te kalmeren. “Het was ook maar een voorstel, schat,” zegt ze, “als jij het nog niet wil doen we het niet.” Lisa kijkt haar moeder door haar betraande ogen aan en zegt: “Ik mis papa zo. Het is net of het gisteren is gebeurd, of ik hem daar gisteren zag liggen.” en ze barst weer in huilen uit. “Het was zo raar, mama. Hij lag gewoon daar, naast de bank. Het was net of hij sliep, maar hij was dood.” Lisa blijft maar huilen.

Een jaar geleden is Lisa’s vader overleden aan een hartstilstand. Lisa was 7 jaar oud. Op 25 november zette Lisa haar schoen voor sinterklaas en zong natuurlijk ook een liedje. Daarna moest ze naar Anita. Rick, Lisa’s vader was die avond naar een voetbalwedstrijd geweest en was laat thuis. Hij ging meteen door naar bed, maar voelde zich niet helemaal lekker.
Hij zei tegen zijn vrouw dat hij niet zo lekker was en ging nog even naar beneden. Daar ging hij even rustig op de bank zitten. Na een tijdje stond hij weer op, maar viel toen op de grond; hartstilstand.
’s Ochtends kwam Lisa beneden, benieuwd wat er in haar schoen zat. Ze deed de deur van de kamer open en liep naar haar schoen. Toen ze om zich heen keek, zag ze haar vader, op zijn buik, naast de bank liggen. Ze vond het raar en liep weer naar boven. “Mama, papa ligt beneden op de grond te slapen.” zei ze tegen haar moeder. Anita keek op de klok en zag dat het ook al tijd was om op te staan en Anita voelt aan de pols van Rick, haar man, en verstijft. “Hij is dood… Papa is dood, Lisa… Wat moet ik doen?” zegt ze. “Misschien moet je 112 bellen?” zegt Lisa. Ze beseft nog niet echt wat het betekent. Anita pakt de telefoon en loopt de kamer uit . Lisa gaat op een stoel zitten en staart maar een beetje voor zich uit. Als haar moeder huilend weer de kamer binnen komt, merkt ze dat niet eens.
Het lijkt een eeuwigheid te duren voor de ambulance er is. Eindelijk zijn ze er. “Ga jij maar even naar boven, meisje. We moeten even wat onderzoek doen.” zegt de ambulancemedewerker. Lisa gaat naar boven en zet de televisie aan. Na een half uurtje komt de ambulancemedewerker naar boven.
“Sorry Lisa, je vader is overleden. We moesten even kijken of je vader misschien had overgegeven of op de een of andere manier een wond had. Daarom moest je even naar boven.” zegt hij. Hij zegt Lisa gedag en gaat weer weg. Even later komt Anita naar boven. Met rode ogen van het huilen zegt ze tegen Lisa: “Ga je maar aankleden, lieverd. Daarna kun je met Britt mee naar school fietsen.” Lisa kleed zich aan, eet een broodje en gaat daarna naar haar buurmeisje. Samen fietsen ze naar school, eenmaal daar begint Lisa te huilen. Ze blijft de hele dag vlakbij de juf en heeft nergens zin in. Als ze thuis komt is haar vader weg en haar moeder heeft ondertussen de ouders van Rick, de opa en oma van Lisa, opgebeld. Die zijn gebracht door hun buurman. De stemming was om te snijden.
“Ik snap dat het moeilijk voor je was, lieverd.” zegt Anita “Zolang jij er nog niet klaar voor bent om te gaan samenwonen met Gert, doen we dat niet.” Lisa is opgelucht en kan eindelijk weer lachen. “Maar mam,” zegt ze “je hebt me nooit verteld over Chantal, waarom niet?” Anita begint te lachen. “Volgens mij wilde jij niks horen over een ander kind, je was bang dat die alle aandacht zou krijgen. “Sorry mam, ik had je moeten geloven toen je zei dat ik altijd de belangrijkste voor je zou blijven.” zegt Lisa en ze geeft haar moeder een knuffel.