America

Aan den einder
waar het licht niet wijken wilde
stonden opgesteld
als helden met gebogen knieën
het waren de soldatenkinderen

Onbeschroomde strijders
wier stappen in de duisternis
het vonnis velde over lijkwakers en nachtbrakers,
die in benevelde zomernachten
gedwee en ongewis,
op voet van oorlog met de feiten,
hun schuld verspeelden
onder spervuur van dit peloton
dat lachend om de waarheid
de leugen niet verdragen kon

‘ zomin als het gedruis der ridders
aan blinden meer t’ ontlokken wist,
dan knipoog tot de heiden

Die het zeegat koos
omdat ie wou dat zijns kind’ren kind’ren
nog soldaten worden wilden
in dat land waar ‘s woensdags bij de haring
overspelig bloed gedronken werd
des zondaars priester en z’n kapelaan
want als m’n heidens’ vader
onder ’s herders hoede
naar de hemel zijn gegaan

Gioban