Gordijnen toe
Gordijnen toe te moe
te weten dat ik bekeken
zonder ogen zwerf
in de geworpen blik,
verdwaal in duister.
Zien verteert mijn kracht;
in slaap wens ik loom
weg te dromen van hen
die door me heen kijken
en niets weten van mij.
Zo begluur ik de nacht
staren uren als seconden
denk ik mij eindelijk vrij
om jou te kunnen vinden,
liefste vrouw die ik bemin.
te weten dat ik bekeken
zonder ogen zwerf
in de geworpen blik,
verdwaal in duister.
Zien verteert mijn kracht;
in slaap wens ik loom
weg te dromen van hen
die door me heen kijken
en niets weten van mij.
Zo begluur ik de nacht
staren uren als seconden
denk ik mij eindelijk vrij
om jou te kunnen vinden,
liefste vrouw die ik bemin.
Reacties op dit gedicht
| Anton van Amerongen: | Maandag, januari 29, 2007 12:06 |
| Bedankt voor de fijne reacties allemaal! Hartelijke groet van Anton |
|
| sunset: | Maandag, januari 29, 2007 09:56 |
| Verlangend dit. Liefs, sunset |
|
| dichterbij: | Maandag, januari 29, 2007 09:19 |
| liefde spreekt heel mooi en een warme groet |
|
| remie: | Maandag, januari 29, 2007 08:20 |
| mooi...liefs remie | |
| Okselaapje: | Maandag, januari 29, 2007 03:36 |
| Leuk gedicht. Kusje Okse. |
|
| kleinmeisje: | Maandag, januari 29, 2007 00:48 |
| mooi poetisch geschreven,liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||