vallen in je ziel
argusogen vieren mee
aan het draad dat gesponnen
werd in de dageraad die een
eeuw leek te duren- langer
waar ochtend rood verblindend
zich aankondigt en de nacht verdwijnt
in een naakte waarheid- overgegeven
tegen de muur en de toekomst houdt
hem woest in de gaten- steen is koud
de vloer vertoont de scheuren van de ziel
waarin hij wordt gedragen- met kracht
toch zal hij vallen verder dan het heden
in geloof en hoop en hij zal vliegen
op de schouders van de engel die hem vangt
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, januari 31, 2007 18:08 |
| Prachtig...desondanks. Liefsliefs, switi lobi |
|
| Roland Hainje: | Woensdag, januari 31, 2007 14:58 |
| mooii gedicht,Quadesh! *soms, heb ook ik, het gevoel dat er iets meekijkt. graag gelezen;) groetjes, Ro |
|
| vivika: | Woensdag, januari 31, 2007 14:05 |
| Mijn bewondering...prachtig geschreven liefs |
|
| MizzTeaQ: | Dinsdag, januari 30, 2007 20:12 |
| Spiegeltje, spiegeltje... Een mooie deze! Liefs, |
|
| kapeloeteke: | Dinsdag, januari 30, 2007 12:46 |
| Met veel gevoel geschreven. En hopelijk mag die engel voor altijd over je waken. Knuffels xxx |
|
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, januari 30, 2007 11:47 |
| apart dit, knap! lieve groet, ps blijf lekker van je afschrijven, |
|
| frankm: | Maandag, januari 29, 2007 18:29 |
| ga ervoor, het zal je lukken mooi frankie xxx |
|
| micina: | Maandag, januari 29, 2007 18:08 |
| waw Q ... zoveel gevoel hierin prachtig geschreven hoor liefs micina |
|
| sunset: | Maandag, januari 29, 2007 11:39 |
| Voelbaar deze angstige hoop verwoord. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||