hij was gegaan
Hij was gegaan
De tafel was nog gedekt
Zijn stoel was achteruit geschoven
Maar de gast was al naar boven
Zijn tijd was hier voorbij
Had gewoond geslapen gegeten gedronken
Ook nog met wat vrienden geklonken
Zijn tijd was om en hij was niet meer vrij
Hij ging ineens naar huis, bij nacht en ontij
Wat achter bleef waren wat aardse prullen
Het was ineens laat in het jaar
En de echte koude, was ineens daar.
Reacties op dit gedicht
| Joeke: | Zondag, februari 04, 2007 16:06 |
| Amai das een goed gedicht seg ,echt goed gezocht ;) Liefs Joeke |
|
| sunset: | Maandag, januari 29, 2007 18:52 |
| Dit vind ik bijzonder en integer overgebracht van jou. Liefs, sunset |
|
| Okselaapje: | Maandag, januari 29, 2007 17:56 |
| Sterk geschreven, droevig maar heel mooi en stijlvol. kusje okse |
|
| M@rcel: | Maandag, januari 29, 2007 16:31 |
| droef-stilmakend mooi geschreven Knuff/liefs m@rcel |
|
| hiljaa: | Maandag, januari 29, 2007 15:50 |
| intens droef! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J.H. Vergne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||