gevoelens springen op en neer...
en hoe hard je er ook tegenin gaat...
het overwint het elke keer...
en hoe vaak ik ook nee roep...
mijn hart denkt alsmaar..ja ik wil...
maar het mag niet en het hoort niet...
dus houd ik me stil...

best gek hoe dingen kunnen lopen.
soms geeft het best een hoop gedoe.
telkens weer met de feiten geconfronteerd worden,
maakt me eigenlijk best wel moe.
maar hoe hoog of laag ik ook spring,
het maakt geen verschil...
dingen vliegen door mijn hoofd,
maar ik houd het stil...

best gek hoe graag je wil dat sommige dingen gaan gebeuren,
ook al maken ze je bang...
ergens zou ik het wel willen...
maar het idee speelt nog niet zolang..
en hoelanger ik er over nadenk...
hoe erger het begint te lijken,
het is niet mogelijk wat ik wil,
het moet alleen nog blijken...

en dus hoop je van dingen,
dat ze gaan gebeuren,
dat ze je de vreugde gaan brengen,
en je dagen zullen kleuren,
maar diep van binnen weet je,
het is één grote leugen,
waarvan je van het begin af aan al wist,
dat het niet kon deugen.

nee, zie het onder ogen,
nee, het wordt niet gedoogd,
hetgene wat ik momenteel nog wil,
is iets waar niemand in geloofd,
en dus probeer ik het op te geven,
maar toch blijft het nog spelen,
misschien in een ander leven,
als we het spelletje opnieuw gaan spelen.