het gedacht, dat er iemand in de wereld is da mij van mij houdt, maakt mij al warm.
de gedachte dat ik iemand kan vertederen door een gedicht te schrijven, dat recht uit het hart komt
maakt mijn hart warmer dan het jouwe als je de brief leest
mijn hart, is een warme plaats, en er is veel liefde in verpakt.
spijtig
het wordt altijd opnieuw gekwetst, en sommige scherven zijn niet meer te herstellen
soms slechts een kras, op een glazen wand, soms een groef in een betonnen vloer

deze herinneringen, die ik in mijn hart draag, maken het verschil van een jongen op een man, een man, met veel diepe groeven in z'n hart, maar nog meer littekens langs z'n ogen
een oog vertaald de ziel, een ziel, vertaald gebeurtenissen, een gebeurtenis, kun je niet verbergen in je ziel, dus ook niet in je ogen
als je een kras in je hart hebt, krijg je een kras in je oog,
dit zorgt ervoor dat je een andere kijk op de wereld krijgt.
een wazige, verbeelding,
dat is de wereld slechts
weinigen denken na over de wereld, maar alles is slechts een illusie van bedrog, geweld, overspel, oorlog en vele andere
de kleine dingen, waar de mens zich mee gelukkig prijst, zijn niet talrijk
maar voor een gekwetste ziel, zijn deze zeldzamer dan voor anderen, en ze koesteren ze, en beschermen ze, ze willen ze niet meer verliezen. niet nog eens, niet na zo vele keren de strijd tussen man en vrouw te hebben verloren
talloze keren, dat ik terug denk aan deze herinneringen, keer op keer kom ik op hetzelfde terug
men kan mij niet meer kwetsen, noch met bedrog, noch met mijn eigen dood
mijn vrienden, die verdedig ik
die koester ik
als men het vraagt, ga ik voor heb door het vuur, op blote voeten als het moet
lichamelijke pijn deert mij niet meer
noch emotionele,
telkens, wachtend op een antwoord, van het ene meisje, dat je zo fel begeert.