De telefoon rinkelde,
ik nam op en hoorde je fluisteren.
Je vertelde me dat 't tijd was,
en toch bleef ik gespannen luisteren.

Je was verzwakt
en kon amper praten.
Je beweerde dat je van me hield
en dat je me nooit alleen zou laten.

Je vroeg me om de hoorn niet neer te leggen
en of ik naar je hart wou blijven luisteren,
maar 't geluid verzwakte,
het geklop ging trager...

Je wou me duidelijk maken
dat je in mijn hart wou blijven wonen
en dat je me moest verlaten,
dat wou je me tonen.

Je hart hield op
en er heerste een dodelijke stilte.
Nog steeds was de hoorn aan mijn oor gekluisterd,
dit was immers wat je wilde...

Ik besefte dat je er niet meer was,
dat je de wereld had verlaten.
En toch wist ik
dat je me nooit ofte nimmer alleen zou laten.

Je blijft bij me in mijn hart
en eeuwig zul je er blijven.
Ik zal je nooit vergeten,
mijn liefde voor je blijft sterk!

Ik blijf hier
en verlang naar de dag dat we weer samen zijn.
Samen zonder zorgen,
en verlost van alle pijn...

- 16 -