Wie kan mij doorgronden?
Donkere stemmen in mijn hoofd,
zoveel opengereten wonden,
verward en verdoofd.

Pijn die niet te verdragen is,
verborgen angsten die aan de oppervlakte verschijnen.
Is het een gemis
aan geborgenheid die mijn gevoelens doen verdwijnen?

Wie kan verstaan
waarom ik een andere richting in wil slaan?
De weg naar de oneindige tijd trekt me aan,
aan de andere kant wil ik gaan staan.

Het onweerstaanbare licht
komt in zicht
wanneer ik een langharige schoonheid zie komen
die je enkel tegen komt in je stoutste dromen.

Zij is werkelijkheid,
komt juist op tijd
om mij te redden uit mijn lijden
en mij met haar aanwezigheid te verblijden.

Weg zijn de donkere gedachten,
de hemel op aarde is nabij,
ik kreeg meer dan ik ooit kon verwachten:
een lief, mooi, knap, intelligent engeltje aan mijn zij...