Misschien klopt het deze keer wel...
waarvoor maakte ik me ook alweer druk?
Laat mijn gedachten zich nu even stil houden,
en stopt die eeuwig ringende alarmbel.

Misschien blijf jij nu wel bij mij,
en valt mijn leven op zijn plaats.
Misschien jaag ik nu eens niet iemand weg,
en maak ik iemand ook echt blij...

Zou je van mij blijven houden?
Ben ik het echt wel waard?
Kan ik echt een leven met je opbouwen?
Het zou zo mooi zijn.

Misschien moet ik maar stoppen met te malen,
en gewoon genieten van hetgeen ik nu met jou heb.
Het voelt nu gewoon te goed,
zonder jou zou ik blijven verdwalen...