schril
het betreden op het stille strand
verkozen aan omrotste baai
gaf eerst een delen der korrels
verschuivend in een stap
tot sporen verder groeven
met willen overtuigen
edoch luister met wind vervloog
en schril een halt verzochten
wijl de omzet geschiedde
uit gedachte verbogen
in eigenheid tot stuiten
recht tegen de borst der zee
met springvloed bulderde
keer om en laat me
voor ik je in zilt verzwelg
tot eb wederkeert in tijd
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 30 januari 2007 | ||
Thema's: |