JE KOKETTEERDE AFSCHEID
je koketteerde afscheid
ik vond je beeld
gedeeltelijk in scherven
je benen nog intact
lang en verleidelijk
ze liepen uit op ruzie
je lichaam schreef
haar lijnen in mijn handen
borsten strak vooruit
je buik was zachtjes rond
waar ik mijn leegte vond
je ogen braken
als ik naar je keek
je blikken zeiden niets
op je gezicht de scherpe
trekken in graniet
je loop was elegant
en weg van mij
je lachte toen je zwaaide
koketteerde afscheid en
verscherfde charmant
wil melker
26/01/2002
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||