Idyllie III
Ik kijk hier naar de avond
die met zachte vingers
ons ter ruste wil brengen,
en nachtdieren vederlicht wekt.
Ik ruik haar subtiele parfum,
die bestaat uit oud en nieuw,
maar vooral uit grijs en zwart.
Ik hoor haar zachte ademhaling
die zich nu en dan eens vormt
in een diepe, gekwelde zucht,
maar dan weer laat horen in een lach.
Ik proef haar hele wezen op mijn tong,
een beetje bitter, een beetje sober, maar zo verfijnd
en als je niet oppast, dan wil je steeds meer.
Ik kijk naar de avond zoals ik naar
naar een toekomstige liefde kijk.
reacties zijn welkom
die met zachte vingers
ons ter ruste wil brengen,
en nachtdieren vederlicht wekt.
Ik ruik haar subtiele parfum,
die bestaat uit oud en nieuw,
maar vooral uit grijs en zwart.
Ik hoor haar zachte ademhaling
die zich nu en dan eens vormt
in een diepe, gekwelde zucht,
maar dan weer laat horen in een lach.
Ik proef haar hele wezen op mijn tong,
een beetje bitter, een beetje sober, maar zo verfijnd
en als je niet oppast, dan wil je steeds meer.
Ik kijk naar de avond zoals ik naar
naar een toekomstige liefde kijk.
reacties zijn welkom
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||