Mijn zwijgen
s´avonds wordt de wereld
kleiner.
En bij het vallen van de
duister.
Is er de eenzaamheid die
op me wacht.
Het valt steeds zwaarder
om alleen te zijn.
Op straat lopen zij die
beminnen dicht bijeen.
s´avonds ligt er op mijn
zwijgen.
Het gevoel van eenzaam
zijn.
En de behoefte van een
innig woord te krijgen.
En zelf voor iemand lief
te zijn.
Reacties op dit gedicht
| soulstorm: | Donderdag, februari 01, 2007 14:09 |
mooi en herkenbaar, leifs soulstorm |
|
| sunset: | Donderdag, februari 01, 2007 10:25 |
| Verlangende voelbaar overgebrachte verwoording. Liefs, sunset PS: Ik las en reageerde de laatste dagen minder door allerlei en niet de meest prettige omstandigheden. |
|
| fran92: | Donderdag, februari 01, 2007 08:28 |
| ik snap helemaal wat je hier mee bedoelt.. stilmakend dit warme knuffel van mij liefs fran92 |
|
| hiljaa: | Donderdag, februari 01, 2007 08:12 |
| intens met droef ondertoon! knufleifs--hiljaa- |
|
| Windwhisper: | Donderdag, februari 01, 2007 00:47 |
| Ja Rinus, voelbaar je eenzaamheid en je verlangen Liefs Cootje slaap lekker kanjer |
|
| dichterbij: | Donderdag, februari 01, 2007 00:35 |
| dit is een heel verdrietig en eenzaam gedicht ik wens je sterkte lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||