De ezel en de steen
De ezel en de steen
Heb een hoofd als een paard zei de ezel
meteen, mijn kop stoot dus nooit
tegen die molensteen
Ook heb ik geen poten, 'k ben edel, heb been
ze noemen me ezel, die last draag ik mee
toch stoot ik me nimmer
tegen diezelfde steen
----------------------------------
Heb een hart van steen en toch ben ik goed
een klap van de molen, dan draai ik me zot
maar zonder de wind vol in de wiek
loopt een edele ezel, kwiek in 't rond
hij raakt me, van binnen
en loopt om me heen
en stoot zich zo nimmer
tegen mijn kei
Over dit gedicht
| Auteur: Tjokvol | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||