Smachtend naar een gouden toekomst
kijk ik door een dichtgeslagen raam.
Mijn armen strekken zich uit
alsof ze herinneringen willen grijpen.
Je prachtige ogen doe me pijn
schreeuwend om aandacht.
Het doosje op m'n kamer
lijkt vanzelf open te gaan,
de stille agressie ontsnapt.
Waarom doe jij mij dit aan?
Elk woord dat je mond uit vliegt
vraagt om klappen.
Waarom!?
Wat wil je bereiken,
waarom is niets meer
zoals het eerst was?