Je weet even niet goed wat er gaande is,
je weet even niet goed meer wat je moet,
je gedachten botsen weer tegen elkaar op …
het zit even niet juist … het zit even niet goed.

Een totaal nieuw gevoel flitst door je heen,
een gevoel dat een nieuw elan kan geven aan je leven,
een gevoel dat, boven alles, geweldig is …
maar een gevoel dat je moeilijk een plaats kan geven.

Misschien ging alles toch een beetje snel,
misschien is alles te plots uit het niets ontstaan,
maar gooi dit gevoel niet overboord en geef het een kans …
laat dit gevoel dat wij samen hebben niet verloren gaan.

Maar ik kan en mag je hierin zeker niet pushen,
kan niet verwachten dat je dit zomaar over je heen laat zweven,
ik mag dit alles niet vanzelfsprekend vinden …
dat je me zomaar de sleutel tot je binnenste zou geven.

Ik wacht op je hoeveel pijn dit me soms ook doet,
probeer je op jezelf te laten terwijl je door m’n gedachten dwaalt,
het lukt me geen seconde om niet aan je te denken …
en te vrezen dat de geschiedenis zich weer herhaalt.

Ik hoop dat ik weer spoken zie … me onnodig zorgen maak,
ik zal geduldig zijn, hoezeer ik ook naar je smacht,
één ding is zeker en dat mag je dan ook weten …
jij bent echt de enige … waar ik op wacht!