Aan De Schandpaal Willen Slaan
Aan De Schandpaal Willen Slaan
Waarom??
Kon jij
Jouw vieze handen
Niet van mijn kind houden
Waarom moest jij
Geestelijk en lichamelijk
Nog is twee, van mijn
Onschuldige kinderen
Zo diep verwonden
Hoe
Kon jij
Een onschuldig lief kind
Van zijn onschuld beroven
En nog is twee
Van mijn kinderen
Geestelijk en lichamelijk
Zo hebben kunnen slopen
Zo onmenselijk
Zo wreed zo medogenloos
Een straf voor jou
Ik zou het niet weten.
Elke straf
Aan jou gegeven
Is niet te zwaar
Met wat het heeft gedaan
Met ons leven
Want het verdriet
Wat jij hebt gegeven
Dat valt niet te meten
Ik hoop
Dat jij nog bezit
Over een klein stukje geweten
Dat zou pas een straf wezen
Want daar
Moet jij, dan mee door
Voor de rest
Van jouw leven
Net als het verdriet
Wat jij,
Aan ons hebt gegeven
Wat niemand meer ziet
Want weet je
Viezerd.
Wij zijn doorgegaan
Met ons leven
Als een team
Achter elkaar
En heel dicht, naast elkaar
Blijven staan.
Die kracht, was ons gegeven
Zodat wij weer verder konden gaan
Met ons leven
Jij
Hebt ons niet verslaan
Maar ik
Als moeder
Van deze drie kinderen
Die jij
Zoveel leed hebt aangedaan
Geloof me als ik zeg
Dat ik jou
Wel heel,
Heel erg graag
Met hele
Hele grote spijkers
En met alle plezier
Heel veel plezier
Aan de schandpaal
Midden op een groot plein
Zou willen slaan
Met genoegen
Zou ik dat doen.
Jet
Mijn jongens waren toen.
11 en 8 en de jonste was drie jaar oud.
Toen ze slachoffer waren van een pedofiel.
Laten we met zijn allen, goed op onze kinderen letten.
Hier ging het om een huisvriend, maar het kan je buurman of buurvrouw zijn, of de oppas.
Vaak iemand, waarvan je het nooit zou denken.
Laten we goed op onze kinderen passen
Wat is niet mooier als de onschuld van een kind
Moeten we heel zuinig op zijn
Liefs Jet
Waarom??
Kon jij
Jouw vieze handen
Niet van mijn kind houden
Waarom moest jij
Geestelijk en lichamelijk
Nog is twee, van mijn
Onschuldige kinderen
Zo diep verwonden
Hoe
Kon jij
Een onschuldig lief kind
Van zijn onschuld beroven
En nog is twee
Van mijn kinderen
Geestelijk en lichamelijk
Zo hebben kunnen slopen
Zo onmenselijk
Zo wreed zo medogenloos
Een straf voor jou
Ik zou het niet weten.
Elke straf
Aan jou gegeven
Is niet te zwaar
Met wat het heeft gedaan
Met ons leven
Want het verdriet
Wat jij hebt gegeven
Dat valt niet te meten
Ik hoop
Dat jij nog bezit
Over een klein stukje geweten
Dat zou pas een straf wezen
Want daar
Moet jij, dan mee door
Voor de rest
Van jouw leven
Net als het verdriet
Wat jij,
Aan ons hebt gegeven
Wat niemand meer ziet
Want weet je
Viezerd.
Wij zijn doorgegaan
Met ons leven
Als een team
Achter elkaar
En heel dicht, naast elkaar
Blijven staan.
Die kracht, was ons gegeven
Zodat wij weer verder konden gaan
Met ons leven
Jij
Hebt ons niet verslaan
Maar ik
Als moeder
Van deze drie kinderen
Die jij
Zoveel leed hebt aangedaan
Geloof me als ik zeg
Dat ik jou
Wel heel,
Heel erg graag
Met hele
Hele grote spijkers
En met alle plezier
Heel veel plezier
Aan de schandpaal
Midden op een groot plein
Zou willen slaan
Met genoegen
Zou ik dat doen.
Jet
Mijn jongens waren toen.
11 en 8 en de jonste was drie jaar oud.
Toen ze slachoffer waren van een pedofiel.
Laten we met zijn allen, goed op onze kinderen letten.
Hier ging het om een huisvriend, maar het kan je buurman of buurvrouw zijn, of de oppas.
Vaak iemand, waarvan je het nooit zou denken.
Laten we goed op onze kinderen passen
Wat is niet mooier als de onschuld van een kind
Moeten we heel zuinig op zijn
Liefs Jet
Reacties op dit gedicht
| Maes Sarina: | Maandag, april 04, 2005 14:01 |
| Hallo, ik weet wat je bedoeld, heb ook zo'n vader gehad, echt niet te snappen zo'n dingen... sterkte en geef veel aandacht aan je kindjes, da kunnen ze gebruiken, kon ik toen ook, geef ze zachtheid en liefde en ze komen er wel overheen. sarina |
|
| Hans Winter: | Zondag, januari 27, 2002 05:05 |
| Het komt naar boven nu je kind een kind krijgt, zich voorbereidt op het vaderschap, schoon schip maakt, zich ontdoet van wat hem aankleeft, en dat is misschien een goede gang van zaken. Veel sterkte op weg naar het gelukkig zijn rond de kleine, Hans |
|
| christina: | Zaterdag, januari 26, 2002 20:44 |
| Mag ik je helpen En volgens mij is dit nog maar een stukje van je woede he Dat daar diep van binnen zit verstopt samen met het verdriet Heel veel liefs knuffieee Christa |
|
| chiara32: | Zaterdag, januari 26, 2002 19:36 |
| jeetje, verschrikkelijk, ik lees het met tranen in mijn ogen.1 iemand die zoveel levens kan verpesten.Geen straf is daar te zwaar voor. sterkte voor jullie allemaal |
|
| Vermeulen Rudy: | Zaterdag, januari 26, 2002 18:50 |
| daar kan ik nu ......van worden zie, als je help nodig hebt, ik heb een automatisch pistool voor nagels van staal. je mag het altijd gebruiken! geen straf is hard genoeg voor zulke mensen... neen GEDROCHTEN!! mooi en krachtig gedicht. groeten rudy |
|
| Jet van keken: | Zaterdag, januari 26, 2002 18:15 |
| Dit alles speelde zich af in 1991 | |
| erika: | Zaterdag, januari 26, 2002 18:10 |
| Het is gewoon niet te bevatten dat mensen (monsters) het in hun hoofd kunnen halen om dit te doen bij kinderen. De rillingen lopen over mijn lichaam als ik weer zoiets lees. Ik ben zelf ook moeder van 3 kinderen, en hoop dit nooit mee te maken. Heel veel sterkte met je kinderen. Groetjes erika |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jet van keken |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||