Ze vinden me onbereikbaar..
Ze snappen me niet..
Ze vinden me raar..
Want ik laat t niet zien, m'n verdriet..
Kan me niet uiten..
Niet in een gesprek..
Het komt niet naar buiten..
Dat ik niet huil is gek..
Maar ik huil diep van binnen..
Om al het verlies..
Zet het om in deze zinnen..
Liefde, verdriet, stomme ruzies..
Hou heus wel van ze allemaal..
Me broer en familie..
En misschien is het ook wel abnormaal..
Maar ik ben in gevoelens uiten nou eenmaal geen genie..