Ankie was nog jong toen haar moeder stierf.
Bang zag ze ogen breken
tevens smeken
verliefd te zijn

Moeders wang werd echt koud
Ankie hoorde doden spreken
tevens smeken
weer verliefd te zijn

Ankie was pas 4, wist niet wat dat was
Kon nog amper tot 10 tellen
Moeders dood was wat er gaf,
verliefd zijn was voor….stellen

Gedoseerd werd Ankie ouder
Haast schoksgewijs
werd zij het bewijs
van moeders laatste wens

Ze gloeide en straalde,
omdat zij niet maalde,
wie ze was…
Ze liep altijd met een vaasje met as
van haar moeder voor haar buik,
was getroffen door een neerstortend luik
op een vissersboot
…immer het kortste loot
getrokken…

..
Ze landde in het kombuis
Buiten zinnen
Bootsman Hendrik wist wat beminnen
was…per abuis
volgeschopt met jongen
ANKIE HAD DAT ECHT NIET BEDONGEN!!
…na de eerste wip..
kinderen, van de regen in de drip..
..moeders dood was wat er gaf
verliefd zijn was voor..stellen

Eenzaam met haar kroost,
terwijl ze bakken medelijden oogst,
droomt zij wederom buiten zinnen
van de kunst van het beminnen.
Niks mis mee zo op het eerste gezicht.
Ik zie het zelfs als een plicht
dat vrouwen iets van beminnen weten!!
Oké… waar ben ik..?
O ja…….
Ankie door moeders besmet
ongewild (ze wist niet wat het was…weet je wel..liefde..)
op zoek naar de prins op het witte paard,
zocht heel bedaard
de grootste hufter uit

Op zoek, naar wat er niet is
….een gemis…
wat er nooit was,
maar dat ontdekte Ankie later pas,
omarmde zij haar prins.
Wist alles van standjes
gevoelige randjes
het hele arsenaal,
ze wist het allemaal….
En met het kruikje as tegen haar buik,
voelde zij zich wel veilig
(vaag type, die Ankie. Ik weet nu niet of ik haar nu aardig vind..)

Na die klap met dat luik
een mislukte zelfdodingduik
geknoei met touw en plastic zakken
was er nog weinig over
armetierig pover
restant van een droom
die smeekte om verliefd te zijn

De echo van mama
overstemde die van papa
die wel over liefde repte
maar met doekjes depte
plasjes van…hoe het echt zit/zat
maar daarbij vergat
te fluisteren (domme, domme pa; meisjes; fluisteren!!)
Ankie stond ondertussen te luisteren
verbijsterd, half daas
naar al die herrie in die vaas!!
(een visueel moment..eindelijk herkenning
passend in de planning
van wat komen gaat..(kuch…kuch)


(ondertussen ben ik even op bezoek geweest op de Waalsdorpervlakte….fiets in de hand
en mijn verstand
op voor….stellen
maar dan toch alleen
ik hoor de knallen
zie doden vallen
omver..
her en der
verspreid,
de armen wijd
soms gesloten

Het is er doodstil…)


Dussuh…..Ankie modderde voort
ontving visite van hetzelfde soort
bakkie koffie
gekleed in een soortgelijk kloffie
onopvallend
de vuisten ballend
verveling een gebaar

keuvelde met vriendinnen over liefde
of 1 nog een koekje bliefde
ging met wijn aan de haal
verontruste zich over de urn met kabaal

Haar moeders laatste wens,
was meer een tendens
dan een gevoel….
….
Ik bedoel; het had geen smoel
alleen maar een verlangen
behoudens dat, nergens op geënt
lui, een afwachtend hangen
op wat er komen gaat

Dus op een gegeven moment
zat Ankie dronken in een Peugot 205
knetter dronken, rete stijf
was nog vaag bekend
met haar eigen naam

Uiteindelijk in een dark room, stekeblind
werd ze bemind
door de prins van haar dromen
Ze voelde sappen stromen
…nou jongen..
niet normaal meer..

Maar ze vroeg zich achteraf wel af,
Wie was deze heer…?