Eenzaam bestaan
In een leeg bestaan,
zo hopeloos, nutteloos.
Lege velden en donkere bossen,
regen met bakstenen uit de lucht.
Zoekend naar een houvast,
tastend in de zin van vertrouwen,
reikend naar die ene hand;
creatie van de perfectie.
Doch, nodeloos verloren,
losgelaten in het labyrint,
botsend tegen muren;
loslaten van de roos.
De roos die leidt tot
bloed en verderf,
pijn en onbegrip,
een laatste vuistslag
Het eenzame bestaan
van de persoon in kwestie.
Alles eindigend in de
verloren tijd van het gebeuren.
Reacties op dit gedicht
| Peerke_x: | Dinsdag, februari 06, 2007 19:30 |
| Prachtigmooi geschreven Graag gelezen Uit de thema''s begrijp ik dat het om een relatie gaat.. Sterkte daarmee Kussi--* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Angel13 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||