voor Virginie
dagen leef ik in onzekerheid
omdat je niets van je laat horen
je laat me afwachten
het is stil vanaf jou kant
ik wacht op een bericht
maar het komt niet aan
ik weet
dat je waarschijnlijk op bed ligt
huilend, verdwaald
en het scheurt me
ik wil er voor je zijn
maar hoe?
je weet wel
dat ik er voor je ben
maar jij hebt zoveel pijn
dat je het nu niet eens kan zien
ik wil je vasthouden
ik wil je knuffelen
en vooral
wil ik je weer leven geven
want ik kan het niet aanzien
jou zo levensloos
en vol pijn te zien