Levend water
Je vond geen rust meer
verloren
in de weemoed van de tijd
Je sprak mij
over het vallende duister
en telkens troostte ik
de nacht van je angsten
Ik opende de sleutelloze poort
van je ziel
Op de grens
van angst en hoop
keek ik
naar de basissteen
En ik zag
de schaduwen vlieden
uit de bedding
van je licht
je pijn vergaan
in een gevleugelde zon
het levende water
van de liefde...
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Zondag, februari 04, 2007 00:44 |
| Ahhhhh......práchtig! Liefsliefs, switi lobi |
|
| mums: | Zondag, februari 04, 2007 00:36 |
| met een zucht gelezen Wat weer een pracht... liefs mums |
|
| PeterdB: | Zondag, februari 04, 2007 00:32 |
| Heel dichterlijk! | |
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||