Het vergeten deel van mij
Het pad
Dat ik niet meer wil kennen
Duizenden malen gelopen heb
Versleten
Kruising nadert
Maar weet niet meer welke weg
Alles loopt dood
Ik blijf staan
Weet geen keuze te maken
Leven of dood
Het enige wat ik weet
Ik wil hier weg
Zand in mijn schoenen
Veel zand
Maakt het lopen zwaar
Haast onmogelijk
Mijn ogen worden zwaar
Alles lijkt te draaien
En dan wordt mijn geheugen
Een grote zwarte plek
Maar ik moet door
Het pad kent geen einde
Alleen aan de horizon
Een klein puntje licht
Reacties op dit gedicht
| elze: | Zondag, februari 04, 2007 10:38 |
| en dat licht is je doel...maar je bent eral.. laifs elze |
|
| -MoonFlower-: | Zondag, februari 04, 2007 00:43 |
| *ben de datum er vergeten bij te zetten. Hij is al wat ouder. [02-06-''05] |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -MoonFlower- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||