Van een traan naar een lach en weer
Van een traan naar een lach en weer terug
Tranen rollen
over mijn wangen
Ik stap op mijn paard
om tot mezelf te komen
De natuur om me heen
doet haar werk
ik voel me heel even
weer vrij en gelukkig
er verschijnt een lach
Maar zodra ik afstap
en mijn voeten
de grond raken
keren de tranen terug
ik ben weer terug
bij af
Reacties op dit gedicht
| erje: | Zondag, februari 04, 2007 20:26 |
| logies op zo`n trouwe viervoeter valt alles even van je af maar is dat afgelopen sta je weer midden in de werkelijkheid toch moet je van de goede hoop uitgaan, sterkte Linda liefs erje |
|
| Ssstephanie: | Zondag, februari 04, 2007 17:16 |
| Ten eerste vind ik het heel bijzonder dat je jezelf zo goed voelt wanneer je op je paard stapt. Hou dit vast! Wel heftig om te lezen dat het maar voor korte duur is. Weet je trouwens dat paarden goeie vrienden van je kunnen zijn?? Sterkte meis en hou vol! Liefs, Stephanie | |
| arie: | Zondag, februari 04, 2007 17:09 |
| Kon alles maar gewist worden door je in de natuur te begeven.. Helaas, mensen moeten hun problemen zelf oplossen.. Je weet hoe dat kan, namelijk door te praten... liefs en sterkte, arie |
|
| Butterfly_*: | Zondag, februari 04, 2007 17:05 |
| mooi ,maar zo droevig.. droog je tranen, praat met mensen en geniet maar van die momenten op het paard.. veel sterkte! liefs xxx |
|
| tulpje: | Zondag, februari 04, 2007 16:57 |
| kom we drogen onze traantjes nu en gaan van de natuur genieten goede stap nu zijn we even uitgehuild en gaan we weer verder he meid herkenbaar liefs en een dikke knuffelkus |
|
| kapeloeteke: | Zondag, februari 04, 2007 16:35 |
| stilmakend, droef en rakend geschreve! Ik stuur je alvast een troostknuffel! xxx |
|
| Imbroglio.: | Zondag, februari 04, 2007 15:43 |
| Prachtig verwoord, en zo ontzettend herkenbaar. Op de rug van zo''n prachtig en edel dier voel ik me het gelukkigst.. Sterkte! Liefs, x |
|
| *jessica_genders*: | Zondag, februari 04, 2007 15:35 |
| stilmakend | |
| Paiin_*: | Zondag, februari 04, 2007 15:30 |
| Mooi, droevig, erg herkenbaar, weetje soms helpt het om te praten, om het op te lossen, je kan niet eeuwig op het paard blijven zitten Kusje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Lind@* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||