Aan J.
Aan J.
-wie je dan ook bent.-
-wie je dan ook bent.-
Jij onthield mij. Ik vergat jou niet.
Waar de gaten in mijn geheugen zich vullen
ontstaan er even zoveel meer
kloppen onze herinneringen, mijne zijn levend
waar jij de jouwe vele malen begroef
- rusteloze vingers op het toetsenbord -
ontstaan er even zoveel meer
kloppen onze herinneringen, mijne zijn levend
waar jij de jouwe vele malen begroef
- rusteloze vingers op het toetsenbord -
"Schrijven maakt alles definitief"
mijn woorden zijn mijn verwarring
vormen een draad van leven
mijn dagen verleng ik met losse zinnen
ik plak de jaren aan elkaar
- jij leest mee. Nog steeds
mijn woorden zijn mijn verwarring
vormen een draad van leven
mijn dagen verleng ik met losse zinnen
ik plak de jaren aan elkaar
- jij leest mee. Nog steeds
en ik wil alles vragen, behalve waarom.
Reacties op dit gedicht
| elze: | Maandag, februari 05, 2007 16:17 |
| deze zeer geslaagd,,,echt jij laifs elze |
|
| Mathilde: | Maandag, februari 05, 2007 14:34 |
wow... je talent is weer losgebroken lees ik. zo mooi dit! kus! |
|
| H.J.: | Maandag, februari 05, 2007 05:39 |
| Het is een beetje flauw om te zeggen ; je bent één letter vergeten, maar kan het toch bijna niet laten:) vergeef me dat ook ik meelees. al is het soms achteraf. het blijft zo wonderbaarlijk prachtig kusss |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||