Met mijn rug naar de wereld gericht
en mijn gezicht naar het water
Drijf ik in mijn dromen weg,
over hoge golven
Dragebnd naar elders
om rust te vinden
in de stilte van mijn
schreeuwend hart.
Daar waas
herinneringen samen komen
afscheid nemend van mijn lach
Die breekt zodra de eerste traan
zijn vrijheid herwint en het
leiderschap neemt van mijn emotie
En in de leegte van mijn gevoel
zit een klein meisje verborgen
veilig, vertrouwd en bang.
Blind en doof
voor hulpeloze handen
die dwars door haar heen gaan.
Wanneer haar ogen geopend zijn.