Alleen!
Maar toch zijn er mensen om me heen
‘k ben verdwaald in het grootste doolhof
Nu ben ‘k enkel nog een hoopje vuil, een beetje stof
Maar nu geen tranen meer,
Genoeg geweend
Vanaf nu speel ik weer toneel, volledig versteend!
De lach van vroeger keert terug
Men laatste traan berg ik voorzichtig weg
Men zieltje is in een doos gestopt en ik haal het nooit meer uit
Men gevoelens zijn nu heel ver weg, een moedig maar nodig besluit
geen mens die me nog helpen kan iedereen kijkt door me heen!
daardoor ben ik hier nog altijd alleen!
Overal waar ik ga, bij alles wat ik doe,
Voel ik hetzelfde, gewoon mijn leven moe!
Klaar om te vertrekken, klaar om te gaan
Maar toch blijf ik op mijn plaatsje staan
Geen mens die het weet, niemand die het ziet
Een gevoel diep van binnen, een immens verdriet
Alleen, alsof iedereen me plotseling verliet
‘k ben verdwaald in het grootste doolhof
Nu ben ‘k enkel nog een hoopje vuil, een beetje stof
Maar nu geen tranen meer,
Genoeg geweend
Vanaf nu speel ik weer toneel, volledig versteend!
De lach van vroeger keert terug
Men laatste traan berg ik voorzichtig weg
Men zieltje is in een doos gestopt en ik haal het nooit meer uit
Men gevoelens zijn nu heel ver weg, een moedig maar nodig besluit
geen mens die me nog helpen kan iedereen kijkt door me heen!
daardoor ben ik hier nog altijd alleen!
Overal waar ik ga, bij alles wat ik doe,
Voel ik hetzelfde, gewoon mijn leven moe!
Klaar om te vertrekken, klaar om te gaan
Maar toch blijf ik op mijn plaatsje staan
Geen mens die het weet, niemand die het ziet
Een gevoel diep van binnen, een immens verdriet
Alleen, alsof iedereen me plotseling verliet
Over dit gedicht
| Auteur: isolde | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||