Ik kijk uit over enorm grote dingen,
ze wiegen heen en weer,
zijn groen,
knappen soms zomaar af.
Ik loop verder,
opzoek naar meer zicht.
Opeens, een enorm open veld,
grote stenen liggen
op elkaar gestapeld,
vormen heuvels en bergen.
Voorzichtig loop ik er over heen,
zacht, bruin en warm.
Om me heen kijkend
Zie ik een enorm, groot,
groter als enorm
stuk houd,
zich verheffend,
boven de grond.
Gangen lopen naar beneden,
ik ga op zoek,
nieuwsgierig als ik ben,
loop zachtjes naar binnen.
Opeens staat daar iemand,
hij lijkt op mij!
“Hier heen kleintje,
nu ben je bijna een grote mier!”
| Auteur: lurin | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||