goudader
wat konden we toch heerlijk ouwehoeren
een balletje opgooien
er als jonge honden achterlopen
nooit verlegen om een woord
met altijd wat stopverf
om de gaatjes te dichten
hoewel je er doorheen
kon kijken
tot we plots
onvoorspelbaar
ongewild
begonden te spreken
elkander raakten
verkenden en openden
geheimen prijsgaven
waarvan wij zelf het bestaan niet wisten
een goudader aanboorden
die ons in een gouden licht
plaatste
helder
en volkomen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, februari 07, 2007 09:11 |
| ... En het werd liefde. Delend tonend mooi [Al volstond ''begonnen'' in plaats van ''begonden'';=)]. Liefs en nog een fijne dag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||