Ik hoef me niet stoer voor te doen,
ben helemaal mij.
Ik hoef me niet sterk te houden,
dat past niet bij mij.
Ik hoef niet te luisteren,
naar wat jij me graag zegt..
Ik ben wie ik ben!
In mijn zwakte en mijn gevecht.
Ik heb niet veel kracht meer,
voor wat niet gaat zo het hoort..
Maar ergens ben ik sterker,
Ik ben sterker in mijn woord.
Wanneer ik je mijn woord geef,
houd het dan stevig vast..
Want wat ik ooit eens afstond,
draag IK bij me tot mijn graf.
Tot slot nog wil ik zeggen,
als ik verdrietig ben...
Dan kruip ik in mijn schulpje,
In plaats mij te richten tot hen...
Zij die er steeds weer voor me zijn,
in verdriet en vaak ook pijn.
En toch al draag ik mijn verdriet..
In mijn ééntje niet zo goed....
Toch zou ik zonder mijn vrienden...
niet weten wat ik moest!
thanks voor vriendschap,liefde en geluk..
jullie zijn me dierbaar,echt stuk voor stuk.