kleine woordjes
(ocean pulls me close)
de vloeibare onderwereld
nadert reikhalzend
en krioelt zich als een slang
om mijn ongebonden enkels
ze sijpelt doorheen mijn huid
stroomt door mijn bloed
en druppelt in seconden
binnen in mijn hart
ik zak door mijn knieën
kijk nog een laatste maal
naar de hemel,
die de lucht ooit was
buig nederig mijn hoofd
vrijwaar me van elke waanzin
en voel haar drang
te schreeuwen als een beest
maar ze roept niet, nee
ze fluistert
kleine woordjes
maar een groot verhaal...
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Donderdag, februari 08, 2007 18:19 |
"buig nederig mijn hoofd" ja... dat doe ik maar. liefs mathilde |
|
| hiljaa: | Donderdag, februari 08, 2007 10:37 |
| een groots gedicht van kleine woordjes! knufleifs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Donderdag, februari 08, 2007 07:59 |
| Aaaaaaaa ... Inderdaad. Luisteren naar de zee, de bomen, de natuur ... Welke verhalen je dan allemaal komt te horen. Het leven is verstrengeld één. Ook - en gelukkig - wij. Graag voelend gelezen. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||