Zwemmen
Niks dat mij niet raakt,
voor alles deins ik terug.
Ik schijn het koud te hebben,
een rilling over m'n rug...
Omringd door een zee van tranen,
kan ik nergens meer heen.
Gevoelens gebroken,
voel ik me zo alleen.
Vrienden proberen wel te helpen.
Bouwen over de zee een brug.
Brokkel af zodra ik er op sta,
ga dan maar weer terug...
De tranen blijven stromen,
Mijn zee wordt een oceaan.
Veilig voel ik me allang niet meer,
hoelang kan ik nog zo door gaan?!
voor alles deins ik terug.
Ik schijn het koud te hebben,
een rilling over m'n rug...
Omringd door een zee van tranen,
kan ik nergens meer heen.
Gevoelens gebroken,
voel ik me zo alleen.
Vrienden proberen wel te helpen.
Bouwen over de zee een brug.
Brokkel af zodra ik er op sta,
ga dan maar weer terug...
De tranen blijven stromen,
Mijn zee wordt een oceaan.
Veilig voel ik me allang niet meer,
hoelang kan ik nog zo door gaan?!
Reacties op dit gedicht
| Firebolt: | Dinsdag, september 19, 2000 19:10 |
| Het antwoord gaf je zelf al... zwemmen.... na iedere slag word je krachtiger... kom je verder... zwem naar de overkant, en hou je vast aan vrienden... ze zijn kostbaar en zeldzaam.... liefs, Firebolt |
|
Over dit gedicht
| Auteur: RaaS | 
|
|
| Gecontroleerd door: The Slayer | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||