nooit gesproken woorden
nooit gesproken woorden,
op het puntje van mijn tong,
die ik je wilde zeggen,
maar die ik steeds verdrong,
woorden als glas zo breekbaar,
gebroken in mijn mond,
al die tijd onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond,
maar toch: hier zijn die dingen,
die ik je zeggen wil,
van jou krijg ik tintelingen,
ben ik druk of soms heel stil,
dan denk ik aan je,
dag en nacht,
aan dingen waarop ik dan wacht,
k wil met je zoenen,
en bij je zijn,
die gedachten alleen al,
die zijn al zo fijn.
op het puntje van mijn tong,
die ik je wilde zeggen,
maar die ik steeds verdrong,
woorden als glas zo breekbaar,
gebroken in mijn mond,
al die tijd onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond,
maar toch: hier zijn die dingen,
die ik je zeggen wil,
van jou krijg ik tintelingen,
ben ik druk of soms heel stil,
dan denk ik aan je,
dag en nacht,
aan dingen waarop ik dan wacht,
k wil met je zoenen,
en bij je zijn,
die gedachten alleen al,
die zijn al zo fijn.
Reacties op dit gedicht
| Zero999: | Zondag, november 01, 2009 01:55 |
| Wat jammer dat er bij bovenstaand gedicht niet vermeld is dat het om een reeds bestaand gedicht handelt waar de dichter zelf een eigen draai aan heeft gegeven. | |
| xUnkissed: | Donderdag, februari 08, 2007 11:27 |
| Ik ga met sunset mee. Zeg het hem. En dan kan je verder met die heerlijke gevoel! Liefs, knuff Catharina |
|
| sunset: | Donderdag, februari 08, 2007 11:03 |
| Zeg je het werkelijk. Of alleen maar hier. Dat zou jammer zijn. Want dan schiet je nog niets op. Mooi verlangend warm verwoord. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hOufnjee,, | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||