nooit zal ik je vergeten, mijn vrie
de dood komt plots
dat weet jij nu ook
mijn lieve vriend
ineens was je er niet meer
je viel, de dood te gemoed
zelfs geen afscheid
niet van je gezin
niet van je familie
niet van je vrienden
die zo dierbaar voor je waren
ik mis je
mijn vriend
maar ik weet dat je er nooit meer zal zijn
ik wou dat ik de tijd kon keren
dan was ik daar geweest om je op te vangen
en dan was je er nu misschien nog geweest
maar mijn vriend
wacht op mij
want ik kom ook
en dan gaan we weer lachen
zoals voorheen
ik mis je mijn vriend
elke dag
steeds meer een meer
Reacties op dit gedicht
| _Ria_: | Donderdag, februari 08, 2007 18:43 |
| tussen dood en leven staan slechts twee seconde te vroeg ons ontnomen maar de herinneringen zullen ons altijd bijblijven in onze harten leeft hij immers verder je moeder |
|
Over dit gedicht
| Auteur: engeltje84 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||