Levenloos gepijnigd
Bebloed zijn de krassen
Op mijn polsje
Lang zijn de strepen
Op mijn arm
Gloeiend heet waren de wonden
Door mijzelf gezet daar
En zelfs nu nog
Zijn zij warm
Koude tranen
Nemen het over
Van het onmachtige gevoel
Van pijnloosheid
Een mesje glimt
Het lijkt te vragen
Kan niet weerstaan worden
Ik moet bloed kwijt
Nieuwe sneden
Gedreven door pijnen
Gezet met handen
Waar moet dat heen
Elke dag weer
Moet ik lijden
Beroof ik me van het leven
Maar heb er geen
Reacties op dit gedicht
| **Meisje: | Maandag, februari 12, 2007 17:28 |
| elke letter die ik lees is een stukje verlangen dat ik voel sterkte meis! ××; × |
|
| Beautiful*Broken: | Zaterdag, februari 10, 2007 09:27 |
| Lieverd je weet dat zoveel mensen voor je klaarstaan, ik ook :kiss: maar zoek ergens die kracht om door te gaan, gelukkig te zijn knuff en veel liefs BB |
|
| *Lucine* : | Vrijdag, februari 09, 2007 21:18 |
| heeej schat, doe dat alsjeblieft niet meer, je maakt jezelf kapot :( maak me zorgen om je... alsjeblieft probeer t niet te doen :(...als er wat is, zeg t tege me, kben der altijd voor je!:) hvj... | |
Over dit gedicht
| Auteur: +lory+ |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||