Koester al die mooie momenten,
van het gelukkig samenzijn,
kijkend naar brieven en prenten,
innerlijke rust...dat is fijn.
Zelfs als iemand je zomaar wordt ontnomen,
en daar ver in de hemel woont,
blijft diegene in je hart en dromen,
en wordt je liefde met respect beloond.
Het treuren om overledenen is niet goed,
je geeft ze geen rust, ze hebben zielepijn,
dus schenk jezelf de kracht en moed,
door het leven te bedanken voor het samenzijn.
het is beter door te gaan met mooie gedachten,
over iemand die je lief had of hebt bemint,
het zal de wonden gaan verzachten,
als je daar, je rust in vindt.
De pijn is maar tijdelijk want er komt een moment,
dat je berust in het verloren zijn,
pas als je de innige vrede hiervan kent,
zijn herinneringen alleen maar fijn.