Tussen wal en schip...
Tussen wal en schip...
Ik voel me tussen wal en schip.
Droevig en gebroken
Woorden zijn ongesproken.
Niets is meer zo als het was.
Dat merk ik nu pas.
Alles is veranderd.
Ik zie geen thuis.
Ik zal iets nieuws vinden.
Waaraan ik me kan binden.
Zodat ik me vertrouwt voelt.
Ik voel me tussen wal en schip.
Droevig en gebroken
Woorden zijn ongesproken.
Niets is meer zo als het was.
Dat merk ik nu pas.
Alles is veranderd.
Ik zie geen thuis.
Ik zal iets nieuws vinden.
Waaraan ik me kan binden.
Zodat ik me vertrouwt voelt.
Reacties op dit gedicht
| erje: | Zaterdag, februari 10, 2007 18:54 |
| het hoeft niet altijd voor de wind te gaan, tegelijkertijd een uitdaging om het wel weer goed te laten gaan liefs erje |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, februari 10, 2007 13:59 |
| gemis brengt je tot het besef wat het is dat er wellicht ergens weer zal zijn. hans |
|
| jantje maan: | Zaterdag, februari 10, 2007 10:32 |
| intens droef echt het raakt me sterkte hoor weet ik steeds graag luistert liefs troost knuf marc |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||