Dit wordt misschien een lang en belerend gedicht;
heel algemeen geschreven, toch aan iemand speciaal gericht.
Men zegt :"Wie de schoen past, trekke hem aan"
en een half woord is genoeg, voor wie wil en kan verstaan.

Iemand zei eens : "Het leven is een spel",
waarop ik zei : " Maar een spel is niet serieus; het leven vaak wel".
Maar hij bedoelde te spreken over kansen en lot in het leven,
zoals de dobbelsteen een kansspel zijn richting doet geven.

Voor een deel kun je het leven met een kansspel vergelijken,
als je dat maar niet doet om jezelf of anderen te bezeiken.
Want je mag niet uit het oog verliezen,
dat je nog altijd heel veel zelf kunt kiezen.

Zoals : waaraan besteed ik mijn geld en met wie ga ik om ?
Leef ik oppervlakkig of zoek ik ook naar het waarom ?
Mijn grote en kleine keuzes, leiden ze tot dood of tot leven ?
En durf ik aan mijzelf eerlijke antwoorden te geven ?

Er zijn gevolgen verbonden aan iedere keus.
Dat is een waarheid, geen spel, serieus.
Houd je je hand voor je ogen, ontvlucht je het je zijn bewust;
uiteindelijk jezelf bedrogen, geen waarheid, geen rust.

Dus zeg voor mijn part : " Het leven is een spel".
Ergens, in zekere zin, is het dat ook wel.
Wat mij betreft dan eerder dammen, stratego of schaken,
waarin, zoals in het leven, ook jijzelf keuzes kan en moet maken.

Maar zeg het niet.... om je verantwoordelijkheid te ontgaan
voor alle keuzes die je maakt, elk moment van je bestaan.
Groei ! Wordt je van je vrijheid, haar lusten en haar lasten, bewust.
Zoek dan het juiste te kiezen en te doen, dan pas vind je je rust.

Pas choisir, n'existe pas !
Not choose does not exist !
No elegir no existe !
Niet kiezen bestaat niet !