Bij het lezen van jou gedicht.
Hoop ik de je beseft wat je heb aan gericht.
Mijn hart doet zo'n pijn.
Maar het zal wel zo moeten zijn.
Je weet mischien wel,er is in een gezin altijd een favoriet.
en dat doet mij nu ook het meeste verdriet.
Waarom moest het dan ook op deze manier zo lopen?
Dat je mijn gevoel en vertrouwen in jou op deze wijze moest slopen.
Ik kan het haast niet geloven.
Dat je me zoveel dingen kon beloven.
Ik wil je graag kunnen vertouwen.
Zodat ik in de toekoms weer op je kan bouwen.
Je zal ten alle tijden mijn dochter zijn.
Nu is aan de horizon mijn geloof nog klein.
Maar in de toekomst zal het wel beter gaan.
En weet ik dat ik ook weer met mijn hart volledig achter je zal staan.
En dan zal ik zeggen,kom in mijn armen.
Zodat mijn hart het jouwe kan verwarmen.
En als je je problemen weer bij me uit de doeken doet.
Zal ik je proberen te leiden langs welke weg je moet.
liefs je vader