Wat een mens drijft in zijn leven,
is minstens eén keer pure liefde beleven.
Al sterf je voor dit gebeurt,
dan is dit iets wat knaagt en zeurt.
Tevreden in het leven zal ik overlijden,
en dit zorgt voor een gevoel van verblijding.
Vriendschap voor jou zal altijd overleven,
want ook zonder liefde blijf ik om jou geven.
Ik wil je nog niet kwijt raken,
en zal altijd over jou blijven waken.
Je bent als een unieke bloem,
verdeeld door al jouw roem.
Bekend in je woonplaats,
berucht erom heen.
Stoppend met die twijfels,
dit gevoel gaat door merg en been.
Wat moet je met zo'n liefde,
bij elkaar in gezondheid en ziekte.
Soms zoekend naar het antwoord,
gooi het gevoel maar overboord.
Maar uiteindelijk blijf je toch alleen achter,
en ontmoet jij alleen de hemelse wachter.
Als je dan moet kiezen tussen liefde en vriendschap,
is dat dan wel wat je had verwacht?