Het lijkt soms of de dag van toen
herhaald wordt in mijn hoofd..
Elke dag opnieuw..
ik wil je zeggen dat het me spijt..
het spijt me dat ik nooit heb gezegd,
dat ik van je hou.. dat je mijn beste vriend bent..

Sorry dat ik jou pijn gedaan heb..
Door dingen te zeggen die ik niet meende..
Als je nog leefde..
Zou je me dan zeggen..
zeggen dat ik degene was die verkeerd was?
Zou je me helpen te begrijpen..
begrijpen dat alles anders is?
Kijk je soms naar me?
ben je trots? haat je me?

Soms wil ik me verstoppen..
Omdat de tranen dan komen..
Tranen die me laten beseffen..
dat je er echt niet meer bent..
en dat jij het bent die ik mis..

Ik wil soms in je ogen kijken..
En hopen dat je dan terugkijkt..
Ik wou soms 1 dag meer hebben gehad..
Dan was je misschien niet weg..

je bent te vroeg weggegaan..
te vroeg heb je afscheid genomen..
zonder woorden,, gleed je van ons weg..
Gesloten ogen.. trage ademhaling..
ineens.. niets meer..

Ik kan soms niet stoppen met huilen..
Ik mis je echt..
Ik heb me pijn gedaan,, door jou pijn te doen..
Lieve jongen,, ik hoop dat je blij bent..
waar je ook bent,, ik hou van jou..
en zo zal het ook altijd zijn.