Ruzie
Je ligt rustig te slapen,
en word ineens wakker getikt.
Het enige wat ik doe is gapen,
mijn emoties van jou weg gepikt.
Dan begint een stortvloed aan verwijten,
en weet ik niks terug te vertellen.
Kom je met verkeerde feiten,
en ga je mijn vrienden bellen.
De nacht is verstoord,
mijn hart gebroken.
Ik zeg dat het mij spijt maar word niet gehoord,
van de stress ga ik maar weer roken.
Waarom is de liefde zo pijnlijk,
weet iemand het antwoord daarop?
Dan zucht ik uiteindelijk,
en vraag ik aan jou mop.
Waarom hebben wij altijd ruzie,
waar is ons vertrouwen.
Geen liefde en geen kussie,
ik wilde op jou bouwen.
Wat doen wij nog bij elkaar,
altijd vitten en slaan.
Bijna geen lief gebaar,
misschien kan ik het beste weg gaan.
Het spijt me,
vergeef me.
Ik hou van je...
Reacties op dit gedicht
| Lieferdd: | Vrijdag, mei 18, 2007 16:17 |
| Hmm ik heb op de moment ook een erg grote ruzie.. ze willen mijn excuses ook niet horen, en nu zijn er dingen verdraaid ((ik steek de schuld niet op hun)) maar nu is bijna heel de klas kwaad op me.. kvoel me enorm alleen.. =( Mooi geschreven.. Liefs, Elien X |
|
| lieve_assense25: | Zaterdag, februari 24, 2007 22:43 |
| mooi gedicht ik ken het gevoel | |
| jantje maan: | Zondag, februari 11, 2007 21:16 |
| intens droef sterkte in deze moeilijke tijd groetjes marc |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dreamstar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||