een meisje van 18 jaar
Een simpel meisje van 18 jaar
eigenlijk al een jonge vrouw
heeft nooit liefde en genegenheid gekend
altijd maar ondergeschikt gebleven
gekleineerd en zwaar geslagen
moest dit meisje al haar lasten met haar meedragen
haar oogjes staan droog en nat
langszaam zet ze haar gevoelens neer op papier
tranen vallen neer, spetteren de inkt open
voor nog een laatste keer sluit ze haar ogen
ze voelt nog even die helse leegte
droevige tijden voor altijd weg
haar leven flits voorbij, momenten van vreugde en verdriet
verwelkomend door het licht
zachtjes stappend door die ene tunnel
ze kan de lavendel al van ver ruiken
langzaam wandelend door het hoge korengewas
het geluid van de zee verwelkomt haar
vrijheid is wat ze nu rond haar voelt
omringd door al haar dierbaren
beseffend dat dit hetgene is waar ze altijd al van droomde
het simpele meisje van 18 jaar
gered van haar gebroken lichaam
Reacties op dit gedicht
| marieke_x: | Maandag, februari 12, 2007 17:44 |
| woow echt heel verdrietig.. gaat dit over jouw? ik hoop t niet meis...sterkte, mooi geschreven t raakt me echt.. dikke knuffel |
|
| Joyce-: | Zondag, februari 11, 2007 19:45 |
| Heftig zeg. Ik hoop dat het niet om jou gaat, zo wel, houd moed en zoek mensen om te praten, hoe moeilijk de stap ook is. Heel mooi geschreven, diepgaand. Liefs, Joyce |
|
Over dit gedicht
| Auteur: EveryTearTellsAStory | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||