Ik heb zo'n raar gevoel bij mij van binnen.

Alsof ik iets kwijt zal gaan raken.
Of dat ik nu al weet dat ik dit gevecht nooit meer zal winnen.
Alsof ik mijn laatste woorden nu nog zal maken.

Ik heb zo'n raar gevoel bij mij van binnen.

Omdat ik de hoop heb moeten neerleggen.
Dit zijn waarschijnlijk nog wat mij laatste paar zinnen.
En dit is nog een soort van afscheid tegen iedereen te kunen zeggen.

Ik heb zo'n raar gevoel bij mij van binnen.
Alsof iets naar buiten toe zit te drukken.
Alsof ik verbrand,
iets in mij blijft keihart slaan.
Mijn hart ligt in wel duizenden stukken.
Daarom zal ik moeten gaan.
Want het blijft al 2 jaar pijn drukken.

Wat is nu nog een traan?
Slechts wat vocht uit mijn ogen....
Ik zal moeten gaan.

En daarom heb ik nu een raar gevoel van binnen.