De vulkanische uitbarsting
De loomte hangt boven het woud,
de lucht siddert op het ritme,
dat de goudenstraler hem dirigeert,
begeleid door doorzichtig trillende warmte snaren.
Dit warmte volle orkest wil weerleggen,
wat de natuur ons heeft te zeggen.
De stilte heerst in brede banen,
als een koning over zijn onderdanen.
Alleen geritsel vanuit het kreupelhout,
overheerst het monotone van het woud,
de levende wezens worden in beweging gebracht,
want de berg spreekt tot hen met kracht.
De fauna gaat het onheilspellend oord verlaten,
ze voelt de dreigende hand van moeder natuur.
De flora kan nu niet meer met hen praten,
Ze wordt bedreigd door het allesvernietigende vuur.
Plots weerklinkt een luide knal,
als van een zweep, die door de ether suist,
gedreven door een onzichtbare hand,
die de omgeving overrompelt met steen en gruis.
De stroom van dood en verderf,
wordt als een machine in beweging gebracht.
en stort zich met een donderende kracht,
over natuur , woning en erf.
Z’n gloeiende sporen hebben alles ontwricht,
De natuur wordt verguld met een grauw gezicht,
z’n blik is grijs , z’n grijns maakt koud,
z’n greep is van steen, en omvat jong en oud.
Maar wat hij uitspuwde uit zijn z’n binnenste ingewand,
zorgde tenslotte weer voor vruchtbaar land.
Zo kan het in ons leven ook zijn,
verhitte gesprekken veroorzaken vaak pijn.
Die ook weleens kraters kunnen slaan,
in ons dagelijks bestaan.
Maakt onze blik ook grijs en grauw,
maar echte liefde verdrijft deze gauw.
Het is net als dat vruchtbare land,
wordt vaak beter na een stevig misverstand,
want het drievoudige liefdeskoord,
zorgt ervoor dat onze relatie niet ontspoord.
Reacties op dit gedicht
| kleinmeisje: | Zaterdag, februari 24, 2007 03:48 |
| mooi geschreven,en de vergelijking is beeldend.ik heb u al even niet gezien hier,jammer.liefs | |
| kleinmeisje: | Maandag, februari 19, 2007 01:59 |
| doet me denken aan een vulkaan die tot uitbarsting komt.knap geschreven.liefs | |
| lommert: | Dinsdag, februari 13, 2007 20:01 |
| indenkend gedicht....laten we zuinig zijn met wat ons gegeven is: de natuur....graag gelezen stevige groet willem |
|
| Peter van Tiel: | Dinsdag, februari 13, 2007 19:52 |
| Hoewel ik je gedicht wat lang vind, heb ik het toch met veel genoegen en interesse gelezen. Heel knap geschreven Ton. Fijne avond, Peter. |
|
| mums: | Dinsdag, februari 13, 2007 17:03 |
| weer met bewondering gelezen.. liefs mums |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, februari 13, 2007 16:09 |
| ik heb bewondering voor de natuur maar jou schrijfkunst is nog zoveel mooier | |
| lexx: | Dinsdag, februari 13, 2007 15:36 |
| vind het geen stroom van dood en verderf doch corrigerende lijnen die vloeibare illusies verstenen in harde feiten :) wel goed geschreven jawel,een mooi stuk!! |
|
| sunset: | Dinsdag, februari 13, 2007 14:49 |
| Beeldend gebracht. Ook al vergt het enig leesuithoudingsvermogen. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sunny boy | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||