Een verleden van wanhoop,
Een verleden van verdriet,
Een verleden die je maar niet kan vergeten,
Dat pijnlijke verleden wat niemand ziet.

Het verdriet,
De pijn van binnen,
Die je voelt,
Als je weer terugdenkt aan toen.

De pijn die je voelt,
De eenzaamheid dat niemand je lijkt te begrijpen,
Het verlangen naar een vriend,
Die je wel begrijpt in de dingen en precies weet wat je bedoelt.

Dan komen opeens in je leven,
Vrienden op je levenspad terecht,
Vrienden die je begrijpen,
En je verdriet willen delen, snappen wat je zegt.

Die vrienden die je accepteren,
Zoals je bent geboren,
Vrienden met wie je kan huilen,
Maar bovenal ook mee kan lachen.

Ja hanneke, zo wil ik jou als zo`n vriendin omschrijven,
Die op mijn levenspad kwam,
Ik dacht dat ik alles alleen moest dragen,
maar jij bent er al voor me, voor ik het hoef te vragen.

Samen lachen is aan jou wel besteed,
Zoals samen met zwemflippers door de straat,
Tot met een dubbele lenzenbril door de stad,
Ik ken geen betere vriendin die bestaat!

Maar ook met verdriet,
Staat jou hart voor mij open,
Samen huilen,
En praten over mijn gevoel, die alleen jij ziet.

Ja, een vriendin zoals jij,
bewaar ik in mijn schatkist,
Diep van binnen,
Die niemand weg kan nemen.

Je bent een schat van een meid,
Een schat van een vriendin,
Dat is wat jij bent!!!

Einde!!