Niemand!
'S avonds op bed, helemaal alleen,
denk ik aan de nacht waarin jij verdween.
Vier uur 's nachts ging je bij me weg,
ik vroeg, waarom heb ik alle pech.
Niemand die me hoorde,
Niemand die me zag.
Of was het het verdriet,
waarom niemand antwoord gaf.
denk ik aan de nacht waarin jij verdween.
Vier uur 's nachts ging je bij me weg,
ik vroeg, waarom heb ik alle pech.
Niemand die me hoorde,
Niemand die me zag.
Of was het het verdriet,
waarom niemand antwoord gaf.
Reacties op dit gedicht
| Krissy: | Maandag, januari 28, 2002 22:31 |
| Blijf vooral doorgaan met die gedichtjes schrijven, waarschijnlijk kun je daar je verdriet van je afschrijven. Ik begrijp je volkomen. Sterkte!!! Groetjes, Krissy |
|
| The_M: | Maandag, januari 28, 2002 16:48 |
| Bianca, volgens mij heb ik deze van jou al gelezen. maar nog heel veel sterkte!!! En als je wilt praten, I'm there for you!! Liefs M |
|
Over dit gedicht
| Auteur: bianca | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||