Mijn gevoel als landschap
stromend water door een landschap
het lijkt net alsof de woeste
golven mijn gevoelens weerspiegelen.
tranen stromen wanneer ik naar
rennende paarden kijk. ze lijken
het lijkt net alsof de woeste
golven mijn gevoelens weerspiegelen.
tranen stromen wanneer ik naar
rennende paarden kijk. ze lijken
zo gelukkig. niet zoals mij.
pijn snijdt in mijn hart wanneer
ik terug denk aan de tijd met
jullie. zeven jaar geleden.
het woeste landschap, het
stromende water. door dat
alles blijven mijn tranen stromen.
Reacties op dit gedicht
| Prinsesje*: | Woensdag, april 23, 2008 19:41 |
| Mijn allerliefste parel. Ik bewonder je zo erg. Dat je het zo ver geschopt hebt, echt! Zo zonder ouders, is niet niks. En dat vind ik ontzettend knap. Ik spreek je snel weer, maar ik ga nu snel verder met mijn opdrachten! Ik hou van jou, dat weet je! Ik laat je nooit gaan. |
|
| Roo$je: | Vrijdag, maart 02, 2007 09:26 |
| Na zeven jaar denk je misschien dat de pijn nu zal beginnen slijten, maar voor jou is dat niet zo. Het is vooral het verdriet en de pijn van het loslaten die zo moeilijk is... Liefs, Kus & knuff |
|
| Meisje met het hart*: | Donderdag, maart 01, 2007 08:47 |
| Schoftig dat ik dees nog niet gelezen had, weetje! :| Echt waar.. wat stom. Ik weet dat het nog steeds snijdt, het verdriet om hun. Maar ik weet wel dat ze het nu fijn ''daarboven'' hebben.. echt waar schat. ze kijken op jouw neer en zijn trots op je, dat je al zo ver gekomen bent zonder hen:) Ik hou van jouw. zoals zij ook van jou houden, nog steeds! Voor altijd in mijn hart! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Parel* |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||