(LR) verzen liefde
hij zaait hoop in haar hart
dat niet meer kon slaan
dan enkel voor zichzelf
de kilte van een dag
als een deken om haar heen
zacht bewegen nu haar handen
op zoek naar meer van hem
laat hij haar betijen met
een zweem van liefde
een spoor van genegenheid
op elke wang wel iets
verkussen zij het verleden
om te delen in het hier
kom bij me, mens
en laat je gaan
in deze armen
dat niet meer kon slaan
dan enkel voor zichzelf
de kilte van een dag
als een deken om haar heen
zacht bewegen nu haar handen
op zoek naar meer van hem
laat hij haar betijen met
een zweem van liefde
een spoor van genegenheid
op elke wang wel iets
verkussen zij het verleden
om te delen in het hier
kom bij me, mens
en laat je gaan
in deze armen
Reacties op dit gedicht
| anguissette: | Donderdag, februari 15, 2007 12:53 |
| ''verkussen zij het verleden'' Hele mooie zin, en ik herken het gevoel. De laatste strofe vind ik echt heel goed. Liefs, angui. |
|
| Sunny boy: | Woensdag, februari 14, 2007 15:20 |
| Leuk verwoord, komt recht vanuit het hart , waaruit blijkt dat jij een oprecht en sociaal voelend mens bent | |
| Mandje: | Woensdag, februari 14, 2007 14:51 |
| heel mooi en teder, het wachten wel waard! liefs en succes, marianne |
|
| madelief rozenboom: | Woensdag, februari 14, 2007 14:45 |
| Eenvoudig,duidelijk,simpel Ik vind het mooi! |
|
| Tijgertje:): | Woensdag, februari 14, 2007 13:41 |
..zeer mooi... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans Vlinderman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||